يه مدت به كلم زده بوده خودكشي كنم! به اصرار چند تن از دوستان و شفيقان! تصميم بر عمل آنتي خودكشي گرفتيم! (چي گفتم؟!)
پرسيدند چرا مي خواهي خودت را فنا كني؟! فرموديم: قبلا انجام داديم، متاسفانه! نتيجه نداد!
پرسيدند چرا نتيجه نداد؟ فرموديم گويا مواد مورد مصرف (جهت خودكشي) به مقدار كافي تاثيير نداشته!
پرسيدند مگر چطور خودكشي نمودي؟ فرموديم مايع ظرفشويي ميل نموديم!
اين دفعه ديگر نپرسيدند و فرمودند: خاك بر سرت خب مي رفتي سيانول مي خوردي يه دفه راحت مي شدي ديگه!
ما پرسيديم كه: جانم؟!!!
حالا ما اين وسط گير كرديم، اينا مي خواستن راهنمايي كنن يا از راه بدر كنن؟ (هان؟!)
هدفم از اين پست اين بود كه بشينيد يه نيم ساعت (نه فوقش 10 دقيقه!) اين عكس بالا رو بنگريد و بهش فكر كنيد كه اگه خواستين يه روزي زبونم لال زبونم لال خودتون رو آش و لاش كنيد ياد من بي افتيد كه چيكار كردم و چي شد. من يه بار خودكشي كردم به هيچ جا نرسيدم و حالا فهميدم كه عجب غلطي كردم! بلاخره كه يه روزي خودم ميميرم… غير اينه؟!
تو عكس بالا خيلي حرف هست. داره ميگه كه هر كسي يه جوري خودكشي مي كنه و نوعش بر ميگرده به نوع زندگي، نوع تفكر و…
حالا من از شما مي پرسم: تا حالا خودكشي كردين؟!
پ ن:
يه بار خودكشي كردم و اين اواخر دوباره تصميم گرفتم اما اين دفعه ديگه گول نخوردم و مطمئنم ديگه تكرارش نمي كنم (بي فايده ست)..
به نظر من آدم توي زندگي دو راه بيشتر نداره: يا بايد بسوزه و بسازه و يا بايد خودش و راه زندگيشو عوض كنه تا راحت زندگي كنه
» یکی یه دونه 
سلام
بقول شاعر دستام یخ زده کمشو بهت نیازی نیست ///تو باید درس بخونی بگیری ریاضی بیست